Geen onderdeel van het boerenleven dat zo vaak romantisch is afgebeeld als het hooien. Zomers avondlicht, sterke mannen en een volgeladen kar met een een- of tweespan ervoor. Veel van het zware werk is tegenwoordig overgenomen door machines. Bij uitgestrekte weilanden wordt het hooi in grotere balen geperst en met tractoren van het land gehaald. Maar dat gebeurt niet overal. Is het land kleiner, of wil de gebruiker liever kleine balen, dan komt er toch nog mankracht aan de pas. Met voldoende hulp is zo’n avondje zwoegen niet alleen goed voor de spierbundels, maar ook nog heel gezellig. Het afsluitende biertje en een duik in de plas maken zo’n zomerse avond helemaal af.
Category Archives: hobby
DDDDD
Het leukst aan het schrijven voor weekbladen zijn de onverwachte ontmoetingen die het met zich meebrengt, evenals kleine ‘avonturen’. Zoals op vrijdagavond met vrijwilligers Aad en Leon in een bemest akkerland kievitseieren terugleggen op hun plek. Heel bijzonder. Ook vanwege het tot je enkels wegzakken in de mest (Aad was vergeten te vertellen dat het land al was bemest, laarzen waren zeker geen overbodige luxe).
De ontmoeting met Dominique Vroom, of DDDDD, waarmee ze haar mails afsluit (iedereen mag zijn eigen naamwoorden invullen), zal ik niet snel vergeten. Hoewel niet meer zo mobiel, heeft deze 88-jarige nog een lenige geest. App-en, mailen, social media: ze kan het allemaal. Jarenlang stond ze aan het roer van haar eigen bedrijf. Ze had een aantal winkels en een groothandel. Reizen deed ze graag, vooral naar het Oosten.
Noodgedwongen is haar wereld nu kleiner, maar ze blijft niet bij de pakken neerzitten. Met een ijzeren discipline houdt ze medicijn- en wandelschema’s bij (elk uur een rondje door het huis), zodat ze nog jaren voort kan. Ze geniet nog volop van het leven, lekker eten en de avonturen van haar adoptie-olifant, die ze via Facebook kan volgen. Haar dochter heeft inmiddels het bedrijf overgenomen. Waar nodig springt ze bij.
Een heerlijk mens, met een rijk leven. Een voorbeeld: laat je door niemand vertellen dat je iets niet kan, maar streef je eigen doelen na. Wat een ander er ook van mag denken. Ik sprak haar voor het Kettinggesprek in Ouder-Amstel.
Day after
De feestdagen. Reuze gezellig allemaal, met dat eten, lichtjes en familie en vrienden. Maar na 1 januari ben ik altijd blij dat het weer voorbij is. De zoetsappige films op tv, het gemauw over lekker eten. Fijn om een frisse start te maken, het is immers al bijna lente. Tenminste..
Een frisse start betekent wat mij betreft zo snel mogelijk al het kerstprul het huis uit. Boom afgetuigd (letterlijk en figuurlijk, zat bijna geen naald meer aan), kerstversieringen in de doos en hop naar zolder.
Ook anderen denken er zo over. De boom, met enthousiasme onthaald, wordt afgedankt en het huis uitgezet. Soms compleet met versieringen en al de plomp in gegooid.
Al die afgedankte bomen, ik word er een beetje triest van. Wegwerp-natuur, waar we alleen van genieten als het ons uitkomt.
Gelukkig zijn er altijd een aantal huizen waar de boom wat langer mag blijven staan..
Fotosafari
Liggend op de grond, terwijl een zwijntje steeds dichterbij komt. Schuchter, maar ook nieuwsgierig. Je houdt voorzichtig je adem in, maar wil blijven liggen. Zo dichtbij zul je nooit meer komen. Nou ja. Dat zou je moeten hopen. Alleen hier, in Natuurpark Lelystad, heb je tijd en gelegenheid om deze mooie dieren op zo’n kleine afstand te fotograferen. Een aanrader voor iedere (amateur)fotograaf! Binnenkort meer.
Epke laat de koeien naar buiten
Nat en winderig is het op de eerste lentedag van 2017. Toch mogen vandaag de koeien van familie Korrel naar buiten. Schoolkinderen zijn uitgenodigd, evenals de pers. Bijzondere gast is turner Epke Zonderland. Hij wordt gesponsord door Campina, organisator van het evenement. Hij mag straks de staldeur openen. Voor het zover is, wordt met de aanwezige kinderen eerst een warming-up gedaan.
Melkbus-halter
Die staan, compleet met groene Campinatrui en regenponcho, klaar op het erf om mee te doen. Voor hen ligt een bijzonder trainingsattribuut: een halter met aan de uiteinden een melkbus. Zo past de warming up helemaal in het thema. Naast Epke staat een coach. Hij doet samen met de turner de oefeningen voor. De kinderen volgen braaf het voorbeeld. Ze doen enthousiast mee, ondanks de regen. Al gauw lopen straaltjes water vanuit hun haren naar beneden. Gelukkig heeft de coach er na een kwartiertje ook genoeg van, tot opluchting van een aantal kinderen. Zo leuk is sporten in de regen niet.
Handtekeningen
Vervolgens is er even tijd voor handtekeningen. De kinderen verzamelen zich om Epke heen. Onder de poncho en trui worden briefjes en pennen tevoorschijn gehaald. Vanwege de nattigheid is het zaak om na het verkrijgen van de handtekening het briefje weer snel op te bergen.
Natte sokken
De kinderen krijgen een korte rondleiding door de stal. De koeien, eerder een beetje onrustig door de harde muziek, staan er nu weer rustig bij. Zullen ze weten dat ze zo naar buiten mogen? De pers stelt zich inmiddels op achter de dranghekken langs het pad naar de wei. Hier en daar wordt gegniffeld wanneer er iemand in gympen voorbij komt. In de weilanden staat een laagje water en er ligt modder. Dat betekent natte sokken voor degenen die zich niet goed hebben voorbereid.
Dolle koeien
Dan stellen ook de kinderen zich op langs het pad. De pers staat in de startblokken, de kinderen wachten in spanning af, wat hen betreft mogen de deuren open. Epke en Richard Korrel staan klaar bij de deur. Eindelijk, de deur gaat open. De turner en boer doen snel een stapje op zij, ze verwachten immers dolle koeien. Maar er gebeurt niets. De koeien kijken naar buiten en lijken te denken: moet dat echt, naar buiten met dit weer?
Bokken
De kinderen joelen, moedigen de koeien aan. Gelukkig gaat na enig aarzelen de eerste koe naar buiten. Ze kijkt om zich heen, lijkt alles even te moeten verwerken. Vervolgens loopt ze richting de wei. Daar hebben de andere koeien op gewacht. Ze volgen de eerste dame naar buiten, steeds in een hoger tempo. In de wei bokken de dames van blijdschap. Ze maken hoge sprongen, proeven een plukje gras, drinken wat water uit de sloot en verkennen vervolgens in een drafje het hele weiland.
Jeugdjournaal
Na een kwartier is de rust wedergekeerd. De koeien staan rustig te eten, de pers richt zich nu op Epke en boer Korrel. De kinderen joelen opnieuw: ze hebben de presentatrice van het Jeugdjournaal ontdekt. Boer Richard legt uit waarom de koeien vandaag naar buiten gaan. De komende week gaan de dames elke dag een aantal uur naar buiten, om te wennen aan het gras. Er staat er nog niet zoveel gras op het land, maar dat zal de komende tijd snel groeien.
Witte sneakers
Naast hem staat Epke, nat te regenen in het weiland. Zijn witte sneakers zijn niet zo wit meer, zijn haar is helemaal nat. Hij had zich de eerste dag van de lente iets anders voorgesteld. Wat hij met koeien heeft, wil de verslaggever van De Nieuwe Oogst weten. Het boerenleven zit bij hem in de familie, zo blijkt. Epke’s opa was boer en zijn oom heeft die boerderij overgenomen. Bovendien heeft de opa van zijn vrouw een boerderij gehad.
Warme auto
Gelukkig voor de turner zijn de verslaggevers vrij snel door hun vragen heen. Regen en camera’s is niet zo’n goede combinatie. Ze pakken snel hun spullen weer in, op naar de warme auto. En de koeien? Die mogen vanmiddag weer naar stal. Morgen mogen ze weer van het gras proeven.
Geplaatst in Weekblad voor Ouder-Amstel, 22 maart
Pimp je pony – kerststijl
Hoera, wat een feest. Poetsen, vlechtjes maken en heerlijk prutsen aan je favoriete lievelingspony. Bij ponymanege Equito krijgt het pony-pimpen nog een extra feestelijke lading door een speciale kersteditie te organiseren. Slingers, ballen, rendierknijpertjes: je kan het zo gek niet bedenken of onze pony’s zijn ermee versierd. Ach, onze pony’s kijken er inmiddels niet meer van op, die vinden dat gepruts stiekem heel gezellig. De pony’s staan heerlijk weg te dromen onder al dat poetsen en vlechten. En na zo’n ochtend quality time met je favoriet tot slot nog op de foto met je versierde lieveling. Kan een vakantiedag nog mooier?
Halloween
Halloween krijgt in Nederland steeds meer voet aan de grond. En waarom niet. Een beetje griezelen is best goed. Het herinnert ons aan onze eigen sterfelijkheid, maar wel op een feestelijke wijze. Ik voel zelf nog niet de behoefte om me uit te doffen als een of andere zombie (bovendien zou ik het met mijn neus beter doen als heks), maar gun anderen van harte dit verkleedfeestje.
Zelfs op de manege ging Halloween dit jaar niet onopgemerkt voorbij. Onder de naam ‘griezelfestijn’ werd een wedstrijdje georganiseerd. Doel was om zo snel mogelijk met je pony een reuze spannend parcours af te leggen. Zelfs onze pony’s, die toch heel wat gewend zijn, vonden dit parcours soms best spannend. Vooral de groene grabbelton zorgde bij pony’s voor trillende beentjes. In de ton zat een kikker verstopt die de deelnemers een zoentje moesten geven. Ondanks de vele pogingen veranderde deze helaas niet in een knappe prins.
Naast het parcours ging het natuurlijk ook om de uitdossing. Van te voren werd daarom veel tijd besteed aan de aankleding van ruiter en pony.