Vrijdagmiddag, half vier. Een half uurtje voor sluitingstijd. Geblaf van de honden had ik verwacht, evenals een klagelijk miauwtje hier en daar. En verder niets, want het is vakantie. Het tegendeel blijkt waar. Het is druk bij het Dierentehuis aan de Kostverlorenweg in Amstelveen. Een stel zit buiten te wachten tot ze Bella, een zwarte American Stafford, mee naar huis mogen nemen. En twee vrouwen proberen de aandacht te trekken van de katten in het buitenverblijf. Juist in de zomer is het alle hens aan dek in de dierenopvang.
Helemaal uit Zuid-Limburg is het stel gekomen, om Bella op proef mee naar huis te nemen. “Ik heb via internet gezocht naar een geschikte asielhond,” vertelt de vrouw. “Makkelijk hoor, online kun je selecteren waar de hond aan moet voldoen. Dan komt vanzelf een geschikte hond naar voren.” Vereiste is in ieder geval dat de hond tegen autorijden kan. Dat is niet alleen handig voor de terugreis, maar ook voor ritjes in de toekomst. “We wonen zelf in Limburg, maar familie woont hier in de buurt, bij Purmerend.” Andere vereisten zijn dat de hond bekend moet zijn met de basiscommando’s, netjes aan de lijn kan lopen en met katten op kan schieten. Bella scoort op al deze onderdelen prima, dus ze mag mee. Bella is de niet de eerste hond van het paar, ze hebben ervaring. Ook al is Bella bepaald geen onderdeurtje, toch past ze volgens hen twee keer in haar voorganger: een Cane Corso.
Bij de balie zit Naomi, een medewerkster van het tehuis, achter de computer. Ze is bezig met de tekst voor een vacature. Het tehuis is op zoek naar twee vrijwilligers die als redacteur voor het kwartaalblad aan de slag willen. De vrouwen die buiten naar de katten hebben gekeken, willen graag wat meer informatie. Een van hen heeft interesse in Rita, een zwarte poes die als zwerver is binnengebracht. “Ze is samen met wat andere katten gevonden aan de Ringdijk in Nes,” vertelt Naomi. “Rita zit nu al een tijdje bij ons en in die periode heeft niemand haar geclaimd. Ze mag dus nu worden geadopteerd.” Een zwerfkat, dat roept vraagtekens op bij de vrouw. Is Rita wel sociaal, wil ze weten. “Naar mensen is ze heel lief, maar van andere katten moet ze niet veel hebben. Maar het is niet zo dat ze om zich heen mept.” Dat zorgt voor geruststelling, al wil de vrouw nog wel wat bedenktijd. Rita mag dus nog een nachtje blijven.
Naomi is een van de vier vaste medewerkers van het asiel. Daarnaast zijn er zo’n vijftig vrijwilligers actief. De dag in het tehuis begint ’s ochtends om 8 uur. Dan worden de katten en honden gevoerd. Tegen half tien komen de eerste vrijwilligers om te helpen met het schoonmaken van de verblijven. Dit duurt tot aan het middaguur. Ondertussen mogen de honden om de beurt in een groot uitgevallen zandbak spelen. Daar kunnen ze ook hun behoefte doen. Dan is het tijd voor lunch en om 13 uur gaat het asiel open voor publiek. ’s Middags komen andere vrijwilligers, die met de honden gaan wandelen. Om 16 uur gaat het tehuis dicht, krijgen alle dieren nogmaals eten en gaan de medewerkers naar huis.
“Zomers is voor ons de drukste periode,” vertelt Naomi. “Dan krijgen we veel dieren binnen, die vaak medische zorg nodig hebben. Ook zijn er veel kittens. We hebben naast de opvang tevens een pensiongedeelte voor honden. Ze logeren hier als baasjes op vakantie zijn.” Juist vanwege de vakantie zijn er ook minder vrijwilligers. Dat betekent extra aanpoten voor de medewerkers en vrijwilligers die er nog zijn.
Geïnteresseerden voor een functie voor vrijwilliger kunnen zich daarom altijd aanmelden. “Het verloop is vrij groot. We hebben nog wel gaatjes waarin we mensen kwijt kunnen, vooral tijdens vakanties.”
Je aanmelden als vrijwilliger betekent niet automatisch dat je een hond mee krijgt om lekker te gaan wandelen. “We kijken altijd naar de ervaring van mensen. Vaak zitten hier grote honden, die niet allemaal even keurig aan de lijn meelopen. Daarom gaan we eerst samen een makkelijkere hond uitlaten. Als dat goed gaat, kunnen we kijken of het met de moeilijkere honden ook lukt. We willen absoluut geen risico’s nemen.”
Juist honden als Bella belanden vaak in het asiel. “American Staffords zijn stijliconen, worden vaak door stoere jongens in grote steden, ‘gangsterboys’, gehouden. Aan de opvoeding van de hond wordt vaak te weinig aandacht besteed. Dat gaat goed tot de honden groot zijn, dan kunnen ze de dieren niet meer aan. Hetzelfde geldt voor herders. Mensen realiseren zich niet wat ze in huis halen.”
Asieldieren gaan daarom niet zomaar met mensen mee. “We willen voorkomen dat de dieren na een plaatsing weer terug moeten komen.” Ze is daarom blij als een van de katten of honden een geschikt baasje heeft gevonden. “Dat is beter dan dat ze hier zitten. Het betekent wel dat er af een toe een traantje wordt gelaten, als een favoriet weggaat.”
Naast vrijwilligers zijn tevens gastgezinnen welkom, voor de opvang en socialisatie van kittens. Donaties en giften kunnen goed worden gebruikt. Interesse in een hond of kat? Denk dan goed na over of je het dier kan bieden wat het nodig heeft. Via de website van de dierenbescherming kun je alle informatie over het tehuis en de asieldieren vinden. Ook heeft het tehuis een eigen Facebookpagina.
Geplaatst in Amstelveen Dichtbij, 5 augustus